.jpg)
De kleinkinderen noemen haar “Oma Muis”. Ze maakt poppen van stof en heeft lang geleden een hele familie met muizen gemaakt. Als de kleinkinderen langskomen worden de muizen van zolder gehaald omdat ze er bij binnenkomst al naar vragen.
De muizen zijn een uitzondering want meestal maakt ze stoffen poppen. De patronen heeft ze in de loop der jaren verzameld, ze spelt een patroon op de stof en knipt het uit. De stof knipt ze groter zodat ze precies op de rand van het patroon - met een naaimachine - de vorm kan doorstikken. Dan draait ze de vormen binnenste buiten. Zo maakt ze de armen, benen en de romp. Vervolgens worden alle delen opgevuld met vulmiddel en naait ze met de hand alles netjes aan elkaar. De hoofden koopt zij meestal in een winkel, ze zijn van plastic of porselein gemaakt. Ze beplakt ze met stof, dat is mooier en het past beter bij het lichaam van de pop. Maar de ogen, mond en neus tekent ze op het hoofd. Ze maakt de hoofden bijna nooit zelf, dat is meer het terrein van haar dochter. Haar dochter is een paar jaar geleden begonnen met poppen en poppenhoofden maken. Die is echt creatief.
Ook de kleding maakt ze op de naaimachine. Ieder pop is anders en de kleding past ze er op aan. De kleuren en de samenstelling van de kleding bepaald ze zelf. Ze varieert op de basispatronen die ze heeft.
Er liggen nog een paar onaffe poppen maar de laatste tijd komt ze er niet meer zo aan toe. Het is veel werk en het vraagt veel energie. Nu met de feestdagen in aantocht richt ze zich op het maken van kerstkaarten gemaakt van een cd-rom. Op een cd-rom plakt ze een 3d plaatje in het midden. Ze laat er een zien met een Kerstman er op. De kaart heeft een spiegeling en een mooie schittering die je goed ziet in het licht van een kaars of die de kerstboom kan reflecteren. Ze gebruikt cd’s die ze kreeg van haar zoon, hij nam ze mee van zijn werk toen die niet meer gebruikt werden. Ze heeft een hele stapel, genoeg om de komende jaren zichzelf en haar familie van kerstkaarten te voorzien.